Μια ρυτιδα μου χαμογελασε και το γκριζο εγινε ομορφια!

Με συνεπηραν οι νοτες απ τη μουσικη

και αρχισα παλι να τρεχω με τις λεξεις,μεγαλωσα θαρρω...!

Ποσο μπορω να μεγαλωσω ,ποσο μπορω να καταλαβω,

ποσο μπορω να νιωσω μια ανατολη!

Μα οσο φτανω στην κορφη χορευω με τον ηλιο που με καιει ,

μα την αληθεια μ ενα χαμογελο κρυφο,

με παιζει, με γελαει και γω ακολουθω !

Ω φιλε δε σε γνωρισα ,παει καιρος και γκριζα δε φορουσες,

τα ματια ομως μου δειξαν γνωριμα μονοπατια,

εκει που τριγυρναγα παιδι ακομα τριγυρναω!

Και ξερεις γιατι....

γιατι ανθιζουν ακομα τα λουλουδια!

Τι κι αν χορεψαμε σαραντα φορες γυρω απ τον ηλιο,

τι κι αν κουρσεψαμε μ ερωτα το φεγγαρι,

τι κι αν τα μυστικα απ το συμπαν, στα ποδια μας βρεθηκαν ,

πιες μια γουλια ζωη μια ανασα και παμε,