θαρρω πως δεν μεγαλωσα.....  

Posted by SARIN

Μια ρυτιδα μου χαμογελασε και το γκριζο εγινε ομορφια!

Με συνεπηραν οι νοτες απ τη μουσικη

και αρχισα παλι να τρεχω με τις λεξεις,μεγαλωσα θαρρω...!

Ποσο μπορω να μεγαλωσω ,ποσο μπορω να καταλαβω,

ποσο μπορω να νιωσω μια ανατολη!

Μα οσο φτανω στην κορφη χορευω με τον ηλιο που με καιει ,

μα την αληθεια μ ενα χαμογελο κρυφο,

με παιζει, με γελαει και γω ακολουθω !

Ω φιλε δε σε γνωρισα ,παει καιρος και γκριζα δε φορουσες,

τα ματια ομως μου δειξαν γνωριμα μονοπατια,

εκει που τριγυρναγα παιδι ακομα τριγυρναω!

Και ξερεις γιατι....

γιατι ανθιζουν ακομα τα λουλουδια!

Τι κι αν χορεψαμε σαραντα φορες γυρω απ τον ηλιο,

τι κι αν κουρσεψαμε μ ερωτα το φεγγαρι,

τι κι αν τα μυστικα απ το συμπαν, στα ποδια μας βρεθηκαν ,

πιες μια γουλια ζωη μια ανασα και παμε,

παμε μια καλη πιο δυνατα ετουτη τη φορα.........

Μια στιγμη  

Posted by SARIN

Κράτησα λίγα μήλα στα χέρια μου και πλησίασα .
Ένα λευκό άλογο σε πράσινο λιβάδι!
Έτρωγε τα μήλα μέσα από τα χέρια μου αργά, το απολάμβανε !
Τα μάτια του μεγάλα, τα δικά μου θλιμμένα
Ήθελα τόσα να του πω ,να με καταλάβει, να με νιώσει!
Μασούλησε άλλο ένα μήλο από το χέρι μου
και εγώ με το άλλο χάιδευα τη μουσούδα του.
Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά!
Τα μήλα μου τελείωσαν, έκανα να φύγω, το άλογο
κινήθηκε αργά διστακτικά προς το μέρος μου.
Άρχισα να του μιλάω <<δεν έχω άλλα >> ,
<<μου τελείωσαν>>!
Πλησίασε ,έχωσε τη μουσούδα του στη μασχάλη μου,
άρχισα να το χαϊδεύω στο λαιμό,τα μάτια του
μέσα στα μάτια μου. Έκλαψα χωρίς λόγο!
Δεν υπήρχαν πρέπει ,δεν υπήρχε πριν και μετά!
Υπήρχα επειδή υπήρχε!
Αρχή και τέλος η ίδια στιγμή!