ΔΙΑΣΤΗΜΟΦΟΥΣΚΑ  

Posted by SARIN

Έρμαια γινήκαν όλοι ,αυτού του μαύρου ανέμου που πνέει στη γη απ' άκρη σ' άκρη!
Έρμαια χωρίς να βλέπουν το γιατί κι ο άνεμος μαύρος ,σταχτιάζει μνήμες!
Διάφανοι μπροστά στα μάτια απορημένων ζώων ,κρυμμένα ανελεύθεροι μα επαναστάτες δήθεν!
Η επανάσταση κρυφά σιγόκαιγε σε χρόνους άφαντους στο τώρα!
Μα τώρα η επανάσταση σαν φορεσιά που κρύβει εξάρτηση υποχθόνια φοριέται!
Κι εγώ, ακούω τους στίχους του νερού έρμαιο να μη γίνω!
Κρατάω την ανάσα μου, να πεισματώσει ο άνεμος που μαύρος με κυκλώνει!
Θολώσανε τα μάτια σας φίλοι κι εχθροί μου, μα εύχομαι το λάθος μου να πνίξει την οργή μου!
Σταγόνα κύλισε από αίμα γινομένη, στην άκρη της λεπίδας
Κι άγγιξε αγκαλιάζοντας λευκό και θείο χιόνι
 Ετούτο μακάβρια παγωμένο τη ρούφηξε ,καυτή ζωή να νιώσει
Και έλιωσε
!

ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ  

Posted by SARIN

      Ε!! μια συμπτωση κι αλλη μια , ισως μια ξεχωριστη
αλλα σε σχεση με τι ; πολυχρωμη χημεια μα μονο θεωρια!
Αμετρητες συμπτωσεις και εισαι εδω ,αμυνεσαι στα γραπτα μου
και εγω ταξιδευω στο δικο σου το μυαλο...!!!!
Θεωρεια των συμπτωσεων , ολα γυρω μια συνδεδεμενη ομορφια !
Υπερτατο ον , ο νους που καταφερε να φτιαξει θεο  !!
      Αλληλενδετοι  σε συμπτωσεις και συ και γω μυριον χρονων
και αλλαγων εως το τωρα το εδω με συμβολα που εγω αφηνω και συ παιρνεις με την αισθηση του αθανατου θνητου παιδιου και του θνητου αθανατου σοφου!
Αλληλενδετοι , κυταρα σε μια ζωη για μια ζωη
       και μια κραυγη  ααααααα......  συμπαντικη , ξεκομενη , ταξιδιαρα
μια κραυγη που λυνει τα μαγια που εχει τη λυση και το νοημα !
Ισως δικια μου ισως δικια σου , ποιος ξερει ....!!!
Μα δες ! ηρθε μια μερα κι ηταν παρασκευη
κι ηρθε μια μερα ακομα κι ηταν ανασταση
      Εισαι ακομα εδω κι εγω δακρυζω στ΄ονειρο , γινεσαι εσυ θαλασσινος
και γω αμυνομαι κι υστερα αφηνομαι.....!!!!
Παιξε σε τουτη τη σκηνη κι αν εισαι κυταρο φρουρος
μη γινεις μαριονετα !!!!!!!!!!!!!!!!!

Ε Ξ Α Ρ Τ Η Σ Η  

Posted by SARIN

Ε! για στασου εγω την ξερω καλα και ολα αυτα που προσπαθεις δεν ειναι δικαια εσυ θεος ο Αρης σκληρος μα και ακριβης ζητας απο μενα να συρθω να σου ζητησω οχι δεν ειναι δικαιο!

Εγω την ξερω καλα ετουτη τη θεα ,κοιταξε με μικρη θεα εμεις ημασταν ενα εμεις κι ας ειμαι εγω θνητος καταφερα να σ΄εχω...

Μα ακομα και συ ομορφη γλυκεια Αφροδιτη συμαχισες με κεινη για να κερδισεις τι, αφου γενας την ομορφια σου .

Την ξερω σας λεω εγω καλα ,τα ματια της που καινε ,πολυτιμη πολυχρωμη με χειλη παγωμενα ,την ενιωσε ο θανατος κι ηθελε να πεθανει.

Εξαρτηση ,ονομα γενας και ζωης ονομα πλανης μονο γνωριζεις τους δρομους του μυαλου σε θυματα και θυτες ,δικη σου η ζωη πισω απ την αληθεια μα κρυβεσαι περιτεχνα με φορεσιες αγαπης!

Εγω !Ασε με Ερμη που ξερω κι εχω τη λυση ,κι αν προδοσια φαινεται προς τους θεους του κοσμου εγω ξερω το πως κι ας ειναι αυτος προστατης, μεσα απ την δυναμη κυριαρχου της ιδιας της ζωης ακομη κι αυτος ο Διας.

Μονον εγω μπορω σε τουτη τη θεα τη λυτρωση να δωσω

και να το πως, απλα ελευθερη αφηστε τη να φυγει ,οπως το ακατορθωτο παιδιτροπο αγαπης !

Βλεπεις Ερμη ουτε και συ μα ουτε και οι αλλοι μπορειται να αγαπησετε τοσο που πρεπει να 'ναι το πολυ, πρεπει να ξεφυγει μεσ΄το νου να χασει τους δρομους που κανεις δεν εμαθε που πανε .Πρεπει η αγαπη ειτε για τουτη τη θεα ειτε γι' αυτο που θα σε νιωσει σαν ενα ,να 'ναι τοση που να μπορεις ελευθερη να την αφησεις !

Κι οσο κοντα το μακρια κι οσο μακρια το πισω κι αν θα 'ναι ,η μικρη σκληρη θεα χλωμη απ την ψυχη της θα ζει χωρις να ζει καμμια προδοσια!

Κι υστερα πριγκηπα μικρε το μυστικο σου ξερω ,γενημα εισαι βασιλια κι αυτο μη το ξεχασεις.

ξημερωνει στην ομιχλη  

Posted by SARIN

Αν και θα ηθελα να ξημερωσει μια αλλη μερα, καλυτερη, ξερω πως ειναι μονο μια ευχη !

Ομιχλη μ΄αγκαλιασες και κρυβομαι στο τιποτα, μα τουτη η δροσια σου εγινε σταλα που με χαϊδεψε, μου πηρε το πονο και το δακρυ μου που φυλαγε ο φοβος.

Που εισαι ζωη ,πισω μπροστα ,μηπως προς εκει που κανεις δεν εμαθε ποτε πως καταφερες να μας γελασεις.

Που εισαι γλυκια μου ,παιχνιδι παιδιων μεσ΄ τις σκιες καταφερες να γινεις κι εμεις σε ψαχνουμε χαλοντας αδικα κι αδιακοπα εσενα !

Μικρη μου κυρια φευγεις σαν τη σκια στα πεινασμενα μου τα ματια κι εγω μαθαινω πως μονο μες το μυαλο μου εισαι.

Αστειο πια πως τουτοι οι σοφοι μολις που καταλαβαν πως εισαι απεραντη γιατι εισαι μονο μια σκεψη μια στιγμη μια ολα και μια τιποτα.

Φερνεις το πληρωμα ομιχλη θαμπη ,παιρνεις αισθησεις γευση πικρη,

χανεσαι κι αυλος εγω τρομοκρατουμαι .

Δεν φταιει ετουτος η ο αλλος μα εγω που εχω λαβει το αντι και η ανασα μου πεθαινει.

ΚΡΙΣΗ  

Posted by SARIN

Κι αν οι δεινοσαυροι σαν οικολογοι ζουσαν
ποιος ανθρωπος θα εκρινε το λαθος!
Κριση χαμογελου και αισιας δοξας
κριση αναγκης ,αναγκη για κριση!
Μην κοιταξετε πια πισω,
ο φοβος
στηλη αλατος..!!
μην κοιτατε μπροστα πλαϊ η κατω,
κοιταζω τα ματια σου ματια μου
κοιταζω τοσο κοντα κι αφουγκραζομαι την ανασα σου!
Γλυκε μου δεινοσαυρε κι εγω θα χαθω
ομως μι΄ ανασα απ΄αρωμα ονειρου
μι΄ανασα ζωη και πριν χαθω
στ΄ορκιζομαι, θα ευχαριστω
τουτο εδω το γυρω μου το χαος το χρωματιστο
τουτο εδω που μ΄εκανε να ζω, να νιωσω...!!!
Κριση δακρυων και ματαιης δοξας
κριση πεινας και πεινα για κριση!
Να γινεις σαρκοφαγο ,ποιος ξερει παμφαγο
και ισως και μενα να φας!
Μην τρως μην διαλεγεις
εγω ξερω τι θες ,μα εγω θελω εσενα
σ΄αγγιζω και καις !
Γλυκε μου δεινοσαυρε ας μεινει μια σκεψη
μια ιδεα, μια τιποτα
πως ησουν ερωτας και ημουν εκει...!!!!

Μια σταλα ονειρο  

Posted by SARIN

Κατεβαίνω τρέχοντας τη πλαγιά,
προσπαθώ να κρατηθώ,
δώσε μου φίλε λέξεις να σταθώ, ν΄αγγίξω, να αισθανθώ, να ζήσω!
Τρέχοντας κατεβαίνω τη πλαγιά
σαν το νερό,
μα δε το νοιάζει η κορφή ,παράξενη στιγμή, ζωή!
Κυλάμε μαζί στους βράχους ,
μοναδική στιγμή η ανάσα που η θάλασσα θα σέ ΄βρει,
μα δε μας νοιάζει η κορφή , πάγος και χιόνι εκεί!
Χορεύει γύρω απο ρίζες
και κοροϊδεύει τ΄ απερπάτητα τα δέντρα
σαν την αρχή, σαν το πρώτο μας φιλι,ποιός νοιάζεται για την κορφή!
Άπιαστο όνειρο, είσαι ζωή
κι η δίψα σου αξίζει, κόσμημα ψυχής
πολύτιμο πετράδι στου θάμνου τ΄ακροδάχτυλα!
Έγινε το αίμα μου καυτό,
τρελή η ανάσα μου συνομοτεί με τη καρδιά μου,
άπιαστο όνειρο, μεθυσμένο μου νερό!
Ζητάς τα άδυτα του νου,ζωή
και με τρελαίνεις ,
μες τους βυθούς με στρίμωξες σ΄ανάποδες κορφές με σέρνεις!
Να παραβλέψω ουρλιαχτά
που απάνθρωπα οι άνθρωποι τα χτίσαν,
κι ο ποιητής τρελός τρέφεται με τις δικές του σάρκες!
Σταμάτησα,
έσκυψαν τ΄αγριολούλουδα να μου χαρίσουν δώρα,
δροσιά και άρωμα τα χέρια μου γεμίσαν!
Κλαίω....Γελάω
και μου άνθισε το μυστικό του κόσμου,
με τη σειρά μου κι εγώ ,τα δώρα μου πρέπει να τα χαρίσω !!!

θαρρω πως δεν μεγαλωσα.....  

Posted by SARIN

Μια ρυτιδα μου χαμογελασε και το γκριζο εγινε ομορφια!

Με συνεπηραν οι νοτες απ τη μουσικη

και αρχισα παλι να τρεχω με τις λεξεις,μεγαλωσα θαρρω...!

Ποσο μπορω να μεγαλωσω ,ποσο μπορω να καταλαβω,

ποσο μπορω να νιωσω μια ανατολη!

Μα οσο φτανω στην κορφη χορευω με τον ηλιο που με καιει ,

μα την αληθεια μ ενα χαμογελο κρυφο,

με παιζει, με γελαει και γω ακολουθω !

Ω φιλε δε σε γνωρισα ,παει καιρος και γκριζα δε φορουσες,

τα ματια ομως μου δειξαν γνωριμα μονοπατια,

εκει που τριγυρναγα παιδι ακομα τριγυρναω!

Και ξερεις γιατι....

γιατι ανθιζουν ακομα τα λουλουδια!

Τι κι αν χορεψαμε σαραντα φορες γυρω απ τον ηλιο,

τι κι αν κουρσεψαμε μ ερωτα το φεγγαρι,

τι κι αν τα μυστικα απ το συμπαν, στα ποδια μας βρεθηκαν ,

πιες μια γουλια ζωη μια ανασα και παμε,

παμε μια καλη πιο δυνατα ετουτη τη φορα.........