ξημερωνει στην ομιχλη  

Posted by SARIN

Αν και θα ηθελα να ξημερωσει μια αλλη μερα, καλυτερη, ξερω πως ειναι μονο μια ευχη !

Ομιχλη μ΄αγκαλιασες και κρυβομαι στο τιποτα, μα τουτη η δροσια σου εγινε σταλα που με χαϊδεψε, μου πηρε το πονο και το δακρυ μου που φυλαγε ο φοβος.

Που εισαι ζωη ,πισω μπροστα ,μηπως προς εκει που κανεις δεν εμαθε ποτε πως καταφερες να μας γελασεις.

Που εισαι γλυκια μου ,παιχνιδι παιδιων μεσ΄ τις σκιες καταφερες να γινεις κι εμεις σε ψαχνουμε χαλοντας αδικα κι αδιακοπα εσενα !

Μικρη μου κυρια φευγεις σαν τη σκια στα πεινασμενα μου τα ματια κι εγω μαθαινω πως μονο μες το μυαλο μου εισαι.

Αστειο πια πως τουτοι οι σοφοι μολις που καταλαβαν πως εισαι απεραντη γιατι εισαι μονο μια σκεψη μια στιγμη μια ολα και μια τιποτα.

Φερνεις το πληρωμα ομιχλη θαμπη ,παιρνεις αισθησεις γευση πικρη,

χανεσαι κι αυλος εγω τρομοκρατουμαι .

Δεν φταιει ετουτος η ο αλλος μα εγω που εχω λαβει το αντι και η ανασα μου πεθαινει.

This entry was posted on Κυριακή 20 Μαρτίου 2011 at 1:54 μ.μ. . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

0 σχόλια

Δημοσίευση σχολίου